SENNIK

„Nie trzymajcie się przeszłości…
Nie zatracajcie się w przyszłości…
Przeszłości już nie ma…
Przyszłość jeszcze nie nadeszła…
Patrząc wnikliwie na życie, jakie jest tu i teraz, żyjący teraźniejszością byt osiąga stabilność i wolność…
Musimy być pilni dzisiaj. Jutro będzie za późno”….

Ośrodki Dyspozycyjne Inteligencji…
Teoria inteligencji wielorakich…
Ześrodkowanie w Ośrodkach Dyspozycyjnych…

Ośrodki Inteligencji

Cały potencjał wewnętrzny człowieka co do zdolność do postrzegania, analizy i zbliżonej do optymalnej adaptacji do zmian otoczenia i w oparciu o przetworzone wewnętrznie spostrzeżenia przełożyć na kierunek działania i wewnętrznych przemian można umownie podzielić na trzy ośrodki inteligencji:

– ośrodek intelektu  (Głowa jako również Wyższy Ośrodek Umysłu). Przez niektórych mistyków nazywany Duszą Rozumną Istoty Ludzkiej mającej siedlisko w głowie…

– ośrodek emocji (Serce jako również Wyższy Ośrodek Emocji). Nazywany Duszą Popedliwą znajdującej się w piersiach Istoty Ludzkiej…

– ośrodek działania (Podbrzusze jako Ośrodek Ruchu i Wyższy Ośrodek Instynktu). Nazywany Duszą Pożądliwą przebywającej w brzuchu Istoty ludzkiej…

W tym kontekście można jeszcze nadmienić na marginesie ze człowiek posiada jeszcze dusze roślinna zarządzającą tak zwanym układem wegetatywnym,  jej podstawową zdolnością jest asymilacja pokarmów i możliwość rodzenia potomstwa. Jest ona naturalną częścią wszystkich żywych istot „o ile zostały one w pełni ukształtowane”, wtedy rodzą potomstwo podobne do siebie. Dzięki temu przejawowi „duszy roślinnej” każda istota dąży do uwiecznienia siebie w świecie zewnętrznym. „Dusza roślinna”, jako przyczyna wzrostu i ożywiania, przeważa u roślin; u zwierząt przeważa „dusza zmysłowa” ,  oraz dusze gadzią związaną bezpośrednio z naszym mózgiem gadzim jako pozostałością po ewolucyjnych przodkach. Mózg gadzi lub inaczej archipallium to nic innego jak część mózgu obejmująca rdzeń przedłużony, most, śródmózgowie – tworzące pień mózgu oraz móżdżek. To najgłębsza i najstarsza struktura ludzkiego mózgu, która w znacznym stopniu nie uległa zmianom z biegiem ewolucji. Jest ona wspólna dla wszystkich kręgowców. Odpowiada za podstawowe funkcje wegetatywne: głód, oddychanie, krążenie, temperaturę, metabolizm, ruch, postawę i równowagę. Odpowiada również za zachowania instynktowne związane z przetrwaniem: terytorializm, reakcję uciekaj albo walcz, rytuały, hierarchię jest jednym z czynników napędzających reakcje agresji…

Ale wracając do głównego tematu musimy powiedzieć że dopiero proporcjonalne wykorzystanie wszystkich trzech ośrodków stwarza możliwości do nieograniczonego rozwoju naszych talentów. Przyjmując założenie o naszym nieograniczonym rozwoju, mamy na uwadze, że w długim przedziale czasowym można minimalizować wpływ istniejących ograniczających nas czynników do minimum. Zakładanie zaś z góry, do czego jesteśmy zdolni, a do czego nie, powoduje, iż funkcjonujemy w określonym zespole schematów, które utrzymują nas w swoistej niewiedzy i poczuciu bezsilności…

Większość osób wykorzystuje swój potencjały w sposób mechaniczny i nawykowy, nie zdając sobie sprawy, jakie perspektywy daje nam możliwość zespolenie wszystkich naszych możliwości. Mechanizmy te są kształtowane w nas w długotrwałym procesie ewolucyjnym na przestrzeni wielu naszych żyć, w którym przez wpływ otoczenia na nasze zachowanie budują się w naszej istocie sztywne struktury i wzorce naszych zachowań. Spuścizną po tym procesie pozostają nam opinie, przekonania, przyzwyczajenia, pragnienia, wizje, stereotypy, które tylko w malutkiej części harmonizują z naszą prawdziwą wewnętrzną istotą, w większej części blokują nas i ograniczają naszą kreatywność na nowe doznania i wyzwania, a także na nowy sposób widzenia świata. Niedoskonały proces naszych własnych zachowań, któremu jesteśmy wszyscy poddani, tworzy to w nasze przekonanie o ograniczeniach, z którymi zżyliśmy się tak, iż wydają się nam naturalne, podczas gdy w istocie odcinają nas od dużego obszaru naszych prawdziwych możliwości…

Funkcje i zadania ośrodków inteligencji…

– Ośrodek intelektu odpowiedzialny jest za przyswajanie, przetwarzanie i magazynowanie informacji oraz wiedzy o otaczającym nas świecie. Jeżeli mielibyśmy „umieścić” gdzieś współczynnik IQ, to właśnie tu. Jednak należycie rozumiany cel ośrodka intelektu nie może być drastycznie zawężony do „współczynnika inteligencji”, gdyż w istocie służy rozwijaniu wizji i twórczej świadomości oraz zrozumienia praw rządzących życiem. Głównymi celami tej części naszej inteligencji są myślenie, przewidywanie i podejmowanie decyzji…

– Ośrodek emocji bywa często pomijany w dość naiwnym przeświadczeniu, że emocje i uczucia są nam niepotrzebne, a czasem nawet przeszkadzają, zwłaszcza w pracy zawodowej. W ten sposób blokujemy potężny i twórczy potencjał, który służy budowaniu harmonijnych, twórczych i zdrowych relacji z otoczeniem: z poszczególnymi ludźmi oraz ze światem w ogóle. Bez zbudowania prawdziwych relacji możemy rozwijać się jedynie w bardzo wąskim zakresie, a w pewnym momencie napotkamy ścianę, która dodatkowo utrudni lub całkowicie zatrzyma i ten proces. Typowym przykładem takiego kryzysu jest tzw. wypalenie zawodowe. W pracy ośrodek emocji służy nam do stawiania sobie zasadniczych pytań: co chcę w życiu robić, a czego z pewnością nie chcę. Nie zapominajmy również, że w ośrodku emocji bije także źródło kreatywności…

– Ośrodek działania odpowiada za realizację koncepcji, które powstały w zespolonym działaniu ośrodków intelektu i emocji – narodziły się z pragnień w ośrodku emocji, następnie zostały przetworzone przez ośrodek intelektu, a teraz zostaną urzeczywistnione przy użyciu ośrodka działania. Ten właśnie ośrodek jest narzędziem dokonania zmiany osobowości, inicjuje ruch i transformację. Ponadto odpowiedzialny jest za spontaniczne reakcje, fizyczne bezpieczeństwo i przetrwanie. Rzadko jesteśmy świadomi pracy naszego ośrodka działania, można go jednak rozpoznać dzięki temu, że tak bardzo obchodzą nas sprawy decydujące o naszym fizycznym przetrwaniu, o naszej seksualności, życiu społecznym, poziomie życia i całej egzystencji.

Z koncepcji, iż posiadamy trzy rodzaje inteligencji (umysłową, emocjonalną i ruchową) wynika, że istnieją także trzy różne rodzaje intuicyjnej więzi poprzez umysł, poprzez uczucia i poprzez inteligencję intuicyjną ześrodkowaną w ciele. Z takiego podziału odbioru zewnętrznego świata w oparciu o własny sposób dopasowywania się do warunków zewnętrznych możemy powiedzieć że są osoby;

– „Umysłowe” skupiają się na wrażeniach wychwytywanych za pośrednictwem intelektu…

– „Uczuciowe” opierają się głównie na swoich reakcjach emocjonalnych…

– „Intuicyjne” odbierają wrażenia za pośrednictwem własnego ciała…

Musimy pamiętać, że jesteśmy w stanie rozwinąć cały szereg zdolności intuicyjnych w pierwszej kolejności na dostępnym dla nas pułapie i w oparciu o dominujące dla nas ośrodki dyspozycyjne. Nie musimy się ograniczać w naszym intuicyjnym odbiorze informacji jedynie do sposobu najbardziej charakterystycznego dla naszego bytu. Każdy z nas jednak zawsze puki funkcjonuje w swoistej nieświadomości skupia się na którymś z wycinków swojego spektrum rzeczywistości opartego na w pełni automatycznym odbiorze widzianej przez siebie rzeczywistości. W związku z tym na ogół ma swój charakterystyczny sposób zwracania uwagi i interpretowania otaczającej go przestrzeni, najbardziej odpowiadający jego głównym zainteresowaniom. W tym kontekście niektóre osoby zwykle odbierają świat zewnętrzny poprzez ciało, jakby próbowały pokazać swoją zewnętrzną siłę otoczeniu. Skoncentrowane na uczuciach osoby postrzegają otoczenie za pośrednictwem emocji, starając się pokazać otoczeniu swoje uczucia. Natomiast osoby skoncentrowane na umyśle, starają się pokazać otoczeniu swoją mądrość. Osoby w danej grupie nawykowo skupiają uwagę na głowie, sercu albo wrażeniach z ciała płynących. Chociaż każdy typ może nauczyć się kierować uwagę w stronę charakterystyczną dla innych typów, łatwiej mu rozpoznać intuicyjny styl sobie właściwy. Każdy styl intuicyjny opiera się na specyficznych przesunięciach uwagi, który każdy typ dokonuje automatycznie w ramach codziennego, właściwego mu spostrzegania. Te przesunięcia uwagi, poddane rygorystycznej auto-obserwacji, przypominają bazę podstawowych praktyk medytacyjnych, które uczą jej skupiania i wycofywania z konkretnych ośrodków dyspozycyjnych. Każdy typ osobowości ma indywidualne preferencje co do wykorzystywania ośrodków inteligencji. Generalny model jest taki, że mamy tendencję do nadużywania jednego z ośrodków, wspierania go wybranym drugim, a blokowania możliwości rozwojowych trzeciego. Tylko wtedy kiedy zrozumiemy, że trzeci ośrodek musi zostać odblokowany i uruchomiony, możemy w pełni rozwinąć potencjał swojej inteligencji. W przeciwnym razie nadużywamy ośrodków podstawowego i wspierających, tak by kompensowały brak pracy trzeciego. Używanie w sposób dominujący jednego z ośrodków nazywa się ześrodkowaniem…

Ześrodkowanie w Ośrodkach Dyspozycyjnych…

Jesteś obrazem Całości. Każda Całość ma swoje Centrum, ośrodek wpływający na obraz świata zewnętrznego jaki widzimy. Mimo, że istnieje siedem głównych ośrodków energetycznych w ciele człowieka, które z grubsza odpowiadają siedmiu głównym czakrom lub wirom energii cielesnej, ogromna większość ludzi działa aktywnie z jednego z trzech ośrodków głównych: intelektu, emocji lub ruchu. Czasami też ktoś uaktywnia w sobie w większym stopniu centrum instynktu, ale o tym na samym końcu. Dalsze ośrodki – wyższe emocji, wyższe ruchu i wyższe intelektu są używane przez większość ludzi tylko czasami, uruchamiając się z coraz większą siłą po przekroczeniu pewnego poziomu rozwoju osobistego…

Gdy reagujesz na coś natychmiast, wtedy działasz z swojego ulubionego ośrodka. Człowiek ześrodkowany w centrum intelektu mógłby zareagować na utratę pracy analizą, racjami i długim rozmyślaniem, podczas gdy ześrodkowany emocjonalnie zareagowałby uczuciem zranienia, złością, smutkiem. Człowiek ześrodkowany w centrum ruchu może od razu zareagować działaniem, prawdopodobnie wyruszając natychmiast na poszukiwanie innej pracy, zagrać w tenisa albo zachowywać się niespokojnie, ruchliwie, wykazując rozdrażnienie. Wszyscy również wybieramy ześrodkowanie dodatkowe, czyli pomocnicze, jako wsparcie. Jeśli ktoś nie używa ruchu jako centrum głównego ani dodatkowego, będzie mniej skłonny do aktywności fizycznej jakich ono wymaga. Inną cechą może być tendencja do robienia mało, ponieważ bodźcem będzie myślenie i odczuwanie, a niekoniecznie rezultat w postaci wykonania czegoś konkretnego. Impuls aby coś zrobić fizycznie jest pobudzany przez cechy wywodzące się właśnie z ośrodka ruchu, i szczególnie dotyczy dominacji, pokory, wytrwałości, agresji i niecierpliwości…

Ześrodkowanie intelektualne…

Ześrodkowanie intelektualne tworzy sposób myślenia, pojęciowy i lewo-półkulowy, tak bardzo szanowany w naszej kulturze. Może ono dać umysł błyskotliwy, skrzący się i dyskryminujący. Cudowne dziecko, które osiąga sukces w szkole (jest ona dla takich dzieci ciekawa) i wypełnia wszystkie testy, jest właśnie przykładem ześrodkowania intelektualnego. Ludzie ześrodkowani w centrum intelektu najczęściej są erudytami, akademikami, teoretykami, informatykami, bibliofilami, molami książkowymi, pedantami i uczonymi. Mimo, że centrum to jest głównie linearne w swych funkcjach, ma tendencję do objaśniania myśli i wewnętrznego wglądu. Intelekt sam może nie wystarczyć by stać się myślicielem, aby mieć zdrowy rozsądek i być mądrym, ponieważ są to wartości bardziej bliskie centrum emocji. Osoba ześrodkowana w intelekcie, używająca jako dodatkowego centrum ruchu, nie „wejdzie” łatwo w emocje. Z drugiej strony ona lub on będą skłonni do tworzenia idei i ukazaniu ich światu. Jest to ześrodkowanie, które lubi budować cywilizację. Lubią oni przedstawiać ideę i poruszyć nią powszechną opinię wywołując efekt tak wielki, jak tylko możliwe. Istnieje tu mały bodziec emocjonalny, a wiec są to typy, którym, jeżeli chcesz być z nimi w zażyłości, musisz to dobrze wyjaśnić. Nie zauważają bowiem emocjonalnych niuansów jakie kryją się pod zwykłą konwersacją…

Ześrodkowanie w Centrum emocjonalnym…

Człowiek z intuicją emocjonalną przerabia szybciej niż inny problemy, które przynosi mu życie. Uczucia i intuicja pracują bowiem jak błyskawica w porównaniu z wolniejszym procesem rozważanym przez intelekt. Ześrodkowanie emocjonalne ofiarowuje głębokie poczucie poznania, zdolność zareagowania ze zrozumieniem, życzliwością i wejścia w samo sedno zagadnienia. Może również tworzyć sentymentalizm lub histerię. Osoby na wysokim poziomie rozwoju, „podświadomie” faworyzują takie ześrodkowanie bo z powodu swej intensywności prowadzi ono do wzajemnych związków międzyludzkich. Można stwierdzić, że ludzie używają swoich centrów stosunkowo prawidłowo, a mają problemy jedynie z wyborem ośrodków dodatkowych, które są szczególnie widoczne w sytuacjach ekstremalnych. Każdy wybiera centrum główne aby nim się posługiwać i wybiera część dodatkową używając jej jako pomocniczej, a która może okazać się potencjalną pułapką. W ten sposób kobieta ześrodkowana emocjonalnie może używać części intelektualnej jako dodatkowej, balansując między uczuciami (centrum emocji) i myślami (centrum intelektu). Gdy jest niezadowolona lub czymś rozdrażniona, nie skupiona, a więc poza swym centrum, może to spowodować krążenie jej umysłu (część intelektualna) wokół danego tematu, tworząc nadmiar myśli i pogłębienie frustracji. Może być w tym momencie zżerana przez zazdrość (co jest stanem mentalnym) lub pełna przeintelektualizowanych racji, które powodują jej postrzeganie negatywne. Jeśli ta sama kobieta użyłaby dodatkowo centrum ruchu, wówczas czułaby potrzebę zrobienia czegoś ze swymi myślami i uczuciami. Być może miałaby ochotę zostać śpiewaczką czy aktorką, tancerką, wróżką lub terapeutka medycyny niekonwencjonalnej. Kiedy jakaś inna kobieta znajdzie się poza równowagą swego centrum, jej centrum ruchu jako pułapka będzie popychało ją do działania i doprowadzi do stanu histerii – co się przejawi np. w przewracaniu przedmiotów, uderzaniu w ściany, kopaniu mebli, rozrzucaniu papierów, prowadzeniu samochodu z nadmierną szybkością, jedzeniem, piciem alkoholu itp.

Najwłaściwszą drogą wyjścia z takich sytuacji jest uświadomienie sobie niedowartościowania w trzecim centrum. To trzecie centrum, z którego nieczęsto korzystamy, przynosi nam równowagę. Pierwsza z omawianych kobiet mogłaby wycofać się do swojego centrum ruchu, aby świadomie wykorzystać go na spacer lub na bieg. Prawdopodobnie stwierdziłaby, że emocje i umysł uspokoiły się. Druga kobieta mogłaby wyjść z impasu wprowadzając swój intelekt, być może robiąc listę za i przeciw, czytając metafizyczną lekturę albo spotykając się z przyjaciółmi aby im wszystko opowiedzieć…

Ześrodkowanie w Centrum ruchu…

Ludzie ześrodkowani w centrum ruchu, stanowiący zaledwie 10 procent występujących w naszej kulturze, są kłębkami w nieustannym, niespokojnym ruchu ł działaniu. Przeważnie byli oni waszymi szkolnymi nauczycielami gimnastyki. To ześrodkowanie na ruchu stwarza kontakt z ich ciałem do tego stopnia, że mogą odczuwać nawet każdą zmianę wcześniej, zanim ich emocja czy intelekt taką zmianę spowodują. Ludzie skupieni w ruchu lubią sport, samoloty, wyścigowe auta i łodzie, pracę w policji, w budownictwie, malowanie, biwakowanie, nawigację na tratwie, handel obwoźny i wszystko to, co wymaga fizycznej aktywności. Mogą chodzić, gestykulować i przechodzić z jednego działania w drugie, bez dokończenia tego, co obiecali wykonać innym czy sobie. Gdy używają ośrodka emocji jako dodatkowego, osoby z centrum mchu będą w zażyłości z ich emocjonalną naturą. Ruch nadaje takim ludziom rzeczywisty impet jest dowodem na to jak można użyć części emocjonalnej centrum ruchu. Taki ładunek energii znany jako nadpobudliwość ruchowa jest przykładem, który więcej mówi nam o tym ześrodkowaniu. W mentalności naszego społeczeństwa centrum ruchu, bez dodatkowego ześrodkowania intelektualnego, tworzy obraz osoby niezaadoptowanej, co z kolei powoduje powstanie nowego problemu związanego z poszanowaniem siebie. Z impulsem otrzymanym od dodatkowego ześrodkowania intelektualnego, ruch może być kierowany zamiarem i przewidywaniem. Żywiołowy i spontaniczny styl tańca, gdzie ruch troskliwie kierowany intelektem, jest tego najlepszym przykładem. Dla takich ludzi ich ulubionymi zajęciami mogłaby być mimika, aktorstwo, naprawa aut lub komputerów, robótki na drutach lub tkanie, rzeźbienie czy zajmowanie się nowymi wynalazkami. W biegunie negatywnym ludzie z wybranym ześrodkowaniem w ruchu mogą być apodyktyczni w swym działaniu, być zwariowani na punkcie gier komputerowych i mieć nawałnicę wtórnych myśli na temat tego, co przed chwilą zrobili.

Jednak ponad każdym z tych Ośrodków dyspozycyjnych czuwa jeszcze jeden którego posiadanie jest pozostałością po zwierzęcych przodkach. Dlatego tez uaktywnia się u osób płytkich o dzikiej naturze oraz w stanach ekstremalnych zagrożenia życia, wraz z rozwojem człowiek do pewnego etapu zatraca pod wpływem rozwoju któregoś ze swoich dominujących ośrodków dyspozycyjnych umiejętność prawidłowego odczuwania sygnałów płynących z tego centrum, aż do czasu kiedy uzyskujemy pełniejszy wgląd w własną naturę by z wolna przywrócić jego bardziej świadomy wtedy wpływ na podejmowanie własnych decyzji…

Ześrodkowanie w Centrum instynktownym…

Centrum to związane jest z pierwszą czakrą czyli wirem energetycznym na końcu kości ogonowej. Jest pierwotną przyczyną wszystkich czakr, można je odczuwać jak rybę na wrzącej patelni, jak ukłucia milionów insektów lub spokojny i bogaty wir, jak pradawny las sekwoi. Tak długo jak przebywamy w ciele fizycznym i chcemy wzrastać, powinniśmy to centrum otaczać troskliwością i poświęcać mu wiele uwagi. Ono potrzebuje leczenia tak samo, jak potrzebuje go serce. Mimo, że centrum instynktu to miejsce w którym niektórzy przebywają przez całą inkarnację. Możemy wylądować w centrum instynktu dzięki spokojnej, monotonnej, stale powtarzającej się pracy, i wtedy to centrum może być użyte jako brama prowadząca do wyższych stanów świadomości. Centrum instynktu jest również bramą instynktownego lęku, który najczęściej opiera się na pamięci przeżyć z poprzednich inkarnacji. Ono nie pracuje w zgodzie z czasem linearnym, dla niego wszystko co się zdarzyło i zdarza jest ciągle teraz. to w nim jest zapisana wiedza o wszystkich naszych poprzednich przeżyciach. Ze względu na to, że podstawową funkcją centrum instynktu jest zapewnienie przeżycia ciału, jest w nim wiele instynktownych podpowiedzi i ostrzeżeń w stylu – „Uważaj na to” co oznacza swoiste przesłanie i pobudzenie refleksu po przez wprowadzenie podświadome poczucie niepokoju. Gdyż Centrum instynktu nie sprawia że rozważamy czy to może być ważne, czy nie, dla aktualnego życia, tylko przestrzega i podnosi nasze zdolności do instynktownego natychmiastowego działania jakoby poza naszą świadomością. Centrum instynktu ma również dostęp do informacji dotyczących warunków środowiska toteż może nas ostrzec w sposób delikatny lub nawet zastraszający przed ukrytym niebezpieczeństwem, znajdując zawsze najlepszy z dostępnych mu sposobów. Aby uzupełnić cykl fizyczny inkarnacji koniecznie trzeba zaprzestać tworzenia nowej karmy lub przebywania w niej. Tak więc w zależności od osobistego rozwoju centrum instynktu wykona wszystkie ostrzeżenia lub nawet da wewnętrzny wgląd, który oddali nas od kłopotów jeżeli wszystkie przesłanki będą wskazywać że takie działanie będzie korzystne dla dalszego rozwoju. Na przykład przeczuje ona spotkanie z kimś dla nas ważnym przy kim doświadczymy czegoś pouczającego bez szczególnego powodu, sprawi że zrezygnujemy z lotu samolotem mimo posiadania biletu, który zbliża się do katastrofy lub nie wejdziemy z błahego powodu do ulubionej restauracji bo za chwilę ma tutaj wybuchnąć bomba. Jednak nadmierne korzystanie z centrum instynktu, może rozwinąć u niektórych paranoje ze względu na przebywanie w stałym napięciu i otrzymywane ostrzeżenia typu: „Uwaga… Strzeż się… Niebezpieczeństwo…”. Centrum instynktu stworzyło wielu ludziom podstawy poszerzające ich doznania i obejmującym całe życie, z wieloma nad wyraz niespodziewanymi szczęśliwymi epizodami.

Zbrodniarze, którzy mają szaleństwo w oczach często pozostają przez dłuższy czas pod wpływem centrum instynktu, podobnie jak przebywający w szpitalach dla psychicznie chorych. Także nieszczęśliwi ludzie wzięci do niewoli w czasie wojen są często popychani do swych centrów instynktu, ponieważ życie ich wisi na włosku i żyją z dnia na dzień. Choroba, wysoka temperatura, ból zamykają centrum ruchu, intelektu, a nawet emocji wciągając człowieka w centrum instynktu. To daje czas na obszerny, bardziej lub mniej nieświadomy przegląd materiału, który tam został zgromadzony. Gdy wracamy do normalnego stanu zdrowia często mamy nowy wewnętrzny wgląd i nowe pojęcie o sobie. Choroba jest jedną z dróg, które przechodzimy pod wpływ centrum instynktu; wyrzucamy wtedy stare normy myślowe i zmieniamy ukierunkowanie w życiu. Niektóre terapie też osiągają ten rezultat. Tak bywa przy hipnozie, rebirthingu, ćwiczeniach oddechowych, przy głębokich pracach z ciałem…

Przeczytanie, rozważanie i analizowanie wyżej umieszczonego tekstu jest ważnym elementem odkrywania siebie i nie powinno być ograniczane dlatego pozwoliłem sobie go umieścić. Tekst ten wnosi trochę więcej jasnego światła na prace Gurdżajewa i Uspiańskiego uzupełniając swoim przekazem ich teksty. Jest również swoistą reklama książek Joya Pope i Helen Parmer które warto kupić by wiedzieć jeszcze więcej…..

Część wiedzy i informacji zaczerpnięto ze stron, tekstów i księg……
http://parapedia.pl/polish/Kategorie/PoziomSwiadomosci

Helen Parmer – Enagram…

Joya Pope – The World According To Michael
Emerald Wave Publishing Company – USA Arkansas…

Warto przemyśleć sobie to ciekawe badanie opisane poniżej…

„Przeprowadzono badania na grupie kilkudziesięciu tysięcy wybitnych menedżerów, a ich wyniki zaszokowały świat biznesu. Okazało się, że jedynie niewiele ponad 15 % procent z nich posiadało wysokie IQ (iloraz inteligencji). Pozostali jakimś „dziwnym” zrządzeniem losu radzili sobie znakomicie przy niskim poziomie owego ilorazu. Co więcej byli niezwykle kreatywni, potrafili przewidzieć wiele szans i wykorzystać je, unikać zagrożeń. Co takiego wyróżniało te osoby? Odpowiedź jest bardzo prosta. Potencjał naszej inteligencji składa się umownie z sub- potencjałów: ośrodka intelektu, ośrodka emocji i ośrodka działania. Większość z nas nieświadomie blokuje własny potencjał i przepływ impulsów informacyjnych pomiędzy tymi ośrodkami, blokując jednocześnie niezwykłe złoża różnych talentów drzemiące w każdym z nas. Kiedy pozwolimy na ich nieskrępowany rozwój i swobodny przepływ już nigdy nie będziemy chcieli przypinać sobie metek z napisami: „nie potrafię”, „nie chce mi się”, „Jestem słaby w…”. Zamiast nich w waszym codziennym słowniku pojawią się słowa: pasja, zaangażowanie, kreatywność, zabawa pracą, świetne relacje”…

Powyższy Cytat z stron – Rozwój osobisty…

Teoria inteligencji wielorakich…

Tradycyjne rozumienie naszej inteligencji przedstawia ją jako zespół określonych zdolności do postrzegania świata, uczenia się i przekształcania zdobytej wiedzy w naszą rzeczywistości i na naszą korzyść. Amerykański teoretyk Howard Gardner znacznie rozszerzył pojęcie inteligencji wykazując współistnienie ośmiu równouprawnionych komponentów ludzkiej osobowości rozumianych jako inteligencje wielorakie. Teoria inteligencji wielorakich pozwala dostrzec, że każdy człowiek jest zdolny w specyficzny dla niego sposób. A co za tym idzie, każdy może osiągać sukcesy. Aby otworzyć u siebie pełen potencjał swoich talentów, niezbędne jest uwzględnienie indywidualnego potencjału i ukierunkowanie go tak, aby rozwinął zdolności wrodzone, a poprzez nie rozwinął zdolności mniej wykształcone. Realizacja tych założeń umożliwia wykształcenie ludzi zaradnych, odważnych i twórczych. Są to:

1) Inteligencja językowa rozumiana jako zdolność pojmowania i wyrażania rzeczywistości poprzez słowo, rytm. Osoby, u których dominuje ten typ inteligencji lubią czytać, wypowiadają się kwieciście, uprawiają twórczość literacką, przyswajają wiedzę poprzez słowo pisane i mówione…

2) Inteligencja muzyczna dominująca u osób przyswajających wiedzę poprzez rytm, dźwięk, muzykę. Osobom tym stale towarzyszy muzyka, często tworzą ją na różnych poziomach zabarwiając emocjonalnie. U dzieci dominacja tych zdolności może przejawiać się w uporczywym wystukiwaniu rytmów, nuceniu, nasłuchiwaniu odgłosów otoczenia. Mają też skłonność do zapamiętywania dźwięków towarzyszących przeżyciom.

3) Inteligencja ruchowa rozumiana jako zdolność doświadczania rzeczywistości poprzez ruch. Osoby, u który dominuje, sprawiają wrażenie nadpobudliwych, uczą się poprzez ruch i dotyk, przejawiają zdolności manualne i chęć do przebywania w terenie.

4) Inteligencja matematyczno – logiczna rozumiana jako zdolność do postrzegania świata w sposób logiczny, uporządkowany. Osoby, u których dominuje, przejawiają uzdolnienia matematyczne, nabywając nowe wiadomości porządkują je, klasyfikują i dociekliwie uzupełniają. Dzieci lubią rozwiązywać rebusy i łamigłówki, grać w gry logiczne, a nawet konstruować je samemu.

5) Inteligencja wizualno – przestrzenna to skłonność do myślenia obrazowego, dobra orientacja w przestrzeni, połączona ze zdolnościami konstrukcyjnymi. Dzieci, u których dominują te zdolności, zapamiętują układ przedmiotów w konkretnej sytuacji poznawczej, bez trudu odczytują wykresy, symbole, tabele. Cechuje je rozwinięta wyobraźnia. Lubią bawić się klockami, modelować i konstruować.

6) Inteligencja przyrodnicza rozumiana jest jako szczególna wrażliwość na przyrodę, ciekawość praw natury i pozytywny stosunek emocjonalny do niej. Dzieci , u których dominuje ten typ zdolności lubią obcować z przyrodą, mają bogatą wiedzę na jej temat i rozumieją procesy zachodzące w świecie natury.

7) Inteligencja intrapersonalna ,czyli sposób postrzegania samego siebie, analizowania swoich uczuć i świadomość swego wpływu na otoczenie. Wyraża się poprzez poczucie własnej wartości, asertywność. Dzieci, u których przeważa ten typ inteligencji mogą sprawiać wrażenie zamkniętych w sobie, jednak cechuje je silne poczucie własnej wartości i dobrze się czują pracując indywidualnie lub z jednym kolegą.

8.Inteligencja interpersonalna to zdolność do współżycia w grupie. Osoby , u których dominuje, wykazują zdolności przywódcze lub dobrze współpracują w grupie, posiadają umiejętność negocjacji i łatwo nawiązują przyjaźnie.

Warto do tego dodać Inteligencje emocjonalną, ( inaczej EQ – Emotional Intelligence Quotient; także EI – Emotional Intelligence) według nauki to kompetencje osobiste człowieka w rozumieniu zdolności rozpoznawania stanów emocjonalnych własnych oraz innych osób, jak też zdolności używania własnych emocji i radzenia sobie ze stanami emocjonalnymi innych osób. Kompetencje zaliczane do inteligencji emocjonalnej, to zdolności komplementarne w stosunku do inteligencji racjonalnej.

Według Daniela Golemana inteligencja emocjonalna obejmuje zdolność rozumienia siebie i własnych emocji, kierowania i kontrolowania ich, zdolność samo-motywacji, empatię oraz umiejętności o charakterze społecznym…

Jack Mayer i Peter Salovey mówią o czterech obszarach tworzących inteligencję emocjonalną: spostrzeganie emocji, wspomaganie myślenia za pomocą emocji, rozumienie emocji oraz kierowanie emocjami…

Według Rauvena Bar-Ona na inteligencję emocjonalną składa się 5 elementów: inteligencja intrapersonalna, inteligencja interpersonalna, radzenie sobie ze stresem, zdolność adaptacji oraz ogólny nastrój…

Kompetencji emocjonalnych jako relacje z samym sobą…

– Samoświadomość: umiejętność rozpoznawania własnych stanów emocjonalnych, wiedza o własnych uczuciach, wartościach, preferencjach, możliwościach i ocenach intuicyjnych, czyli świadomość emocjonalna.

– Samoocena: poczucie własnej wartości, wiara we własne siły, świadomość swoich możliwości, umiejętności oraz swoich ograniczeń; umiejętność doświadczania własnej osoby niezależnie od sądów innych ludzi.

– Samokontrola lub Samoregulacja: zdolność świadomego reagowania na bodźce zewnętrzne i kontrolowania własnych stanów emocjonalnych; umiejętność radzenia sobie ze stresem, kształtowania własnych emocji zgodnie z samym sobą, z własnymi normami, zasadami oraz wyznawanymi wartościami.

Kompetencje społeczne jako relacje z innymi…

– Empatia: umiejętność doświadczania stanów emocjonalnych innych, uświadamianie sobie uczuć, potrzeb i wartości wyznawanych przez innych, czyli rozumienie innych, wrażliwość na odczucia innych; postawa nastawiona na pomaganie i wspieranie innych osób; zdolność odczuwania i rozumienia relacji społecznych.

– Asertywność: posiadanie i wyrażanie własnego zdania oraz bezpośrednie, otwarte wyrażanie emocji, postaw oraz wyznawanych wartości w granicach nie naruszających praw i psychicznego terytorium innych osób; zdolność obrony własnych praw w sytuacjach społecznych bez naruszania praw innych osób do ich obrony.

– Perswazja: umiejętność wzbudzania u innych pożądanych zachowań i reakcji, czyli wpływania na innych; umiejętność pozyskiwania innych na rzecz porozumienia, zdolność łagodzenia konfliktów.

Przywództwo: zdolność tworzenia wizji i pobudzania ludzkiej motywacji do jej realizacji; zdolność zjednywania sobie zwolenników.

– Współpraca: zdolność tworzenia więzi i współdziałania z innymi, umiejętność pracy w grupie na rzecz osiągania wspólnych celów, umiejętność zespołowego wykonywania zadań i wspólnego rozwiązywania problemów.

Kompetencje prakseologiczne, inaczej kompetencje działania jako nasz stosunek do zadań, wyzwań i działań…

– Motywacja: własne zaangażowanie, skłonności emocjonalne, które prowadzą do nowych celów lub ułatwiają ich osiągnięcie, czyli dążenie do osiągnięć, inicjatywa i optymizm.

– Zdolności adaptacyjne: umiejętność panowania nad swoimi stanami wewnętrznymi; zdolność radzenia sobie w zmieniającym się środowisku, elastyczność w dostosowywaniu się do zmian w otoczeniu, zdolność działania i podejmowania decyzji pod wpływem stresu.

– Sumienność: zdolność przyjmowania odpowiedzialności za zadania i ich wykonywanie; umiejętność czerpania zadowolenia z wykonywanych obowiązków; konsekwencja w działaniu, w zgodzie z przyjętymi przez siebie standardami.

Umiejętność życia polega na znalezieniu złotego środka i równowagi pomiędzy naszymi planami życiowymi, a tym co nas spotyka w rzeczywistości życia, w różnych jego aspektach, okolicznościach i sytuacjach oraz na właściwym reagowaniu na fakty i wydarzenia, podejmowaniu właściwych wyborów i decyzji i optymalnym wykorzystywaniu każdej danej nam chwili życia…

Marek Kopacz